Çocuk yetiştirirken delirtilen Anne ( alemin torba olmayan ağzı)
Evet çok sinirliyim... Evet kıvılcımlar saçıyorum... Ve bu yüzden negatifim...
Lohusalığın büyülü psikolojisi dört yanımı sarmış da olsa... Artık itiraz ediyorum... Yüzlerine değil arkalarından da değil... Ama burada itiraz ediyorum... Kendimizi yoklayalım diye... Farkında olmadan ne kadar üzüyoruz. İnsanların psikolojisini ne kadar bozuyoruz. Hani el alem ne der kafası var ya işte oradaki el alem biziz. Bizim söylediklerimiz. Burdan sesleniyorum eş dost sevdiğim insanlar lütfen elalem olmayın. Tamam ilk defa anne oluyorum. Ama acemi olabilirim ama beceriksiz asla... Biliyorum öğretmek istiyorsun. Biliyorum iyiliğimi düşünüyorsun. Ama sende bil ki eleştirilerin ok gibi. Ayrıca birinizin dediği diğerini tutmuyo. Siz daha çelişirken bana bilmişlik yapmayın. Nazikçe tavsiye de bulun ama benim yöntemime burun kıvırma. Çabalarımı küçümseme. Şevkimi kırma. Bırak benim bebeğim kucağa alışsın. Bırak sallamadan uyumasın. Ben emzik vermek istiyorum. Bırak öyle olsun
. Ben şimdi sünnet ettiricem. Sen moral ver. Sen teşvik et. Sen destek ol ama asla öyle yapma böyle yap deme. Annelik fıtridir. Kimse okulunu okumuyor. Bırak yaşayıp göreyim. Öfkem nazik tavsiye de bulunanlara değil. Öfkem tek doğru benim deyip karşı tarafa beceriksiz muamelesi yapanlara. Herkes sorgulasın kendini en nazik olduğunu düşünen de... Kimse çocuğuna kötü bakmak istemez. Mutlaka sorduğu tecrübesinden faydalandığı büyükleri vardır. Olmasa ya da gerek duysa sana da sorar. Sen kafanı yorma... Eğer çocuğa şiddet uygulamıyor. Çocuğun da gelişim geriliği yoksa be üstüne düşeni yapıyorsa sen bırak arkadaşım Allah yönlendirir onu...
Not: Bunları niye mi yazdım... az kalsın kendimi kötü anne sayıp kafayı yiyordum ki farkettim ben kötü değilim insanlar hoca Nasrettin fıkrası gibi... Buyrun arkadaşım ben bildiğimi yaparım. Allahın yardımı ile çok da güzel bakarım... Sen şurda ilerde konuş... Bundan sonra seni zor kafama takarım.
Lohusalığın büyülü psikolojisi dört yanımı sarmış da olsa... Artık itiraz ediyorum... Yüzlerine değil arkalarından da değil... Ama burada itiraz ediyorum... Kendimizi yoklayalım diye... Farkında olmadan ne kadar üzüyoruz. İnsanların psikolojisini ne kadar bozuyoruz. Hani el alem ne der kafası var ya işte oradaki el alem biziz. Bizim söylediklerimiz. Burdan sesleniyorum eş dost sevdiğim insanlar lütfen elalem olmayın. Tamam ilk defa anne oluyorum. Ama acemi olabilirim ama beceriksiz asla... Biliyorum öğretmek istiyorsun. Biliyorum iyiliğimi düşünüyorsun. Ama sende bil ki eleştirilerin ok gibi. Ayrıca birinizin dediği diğerini tutmuyo. Siz daha çelişirken bana bilmişlik yapmayın. Nazikçe tavsiye de bulun ama benim yöntemime burun kıvırma. Çabalarımı küçümseme. Şevkimi kırma. Bırak benim bebeğim kucağa alışsın. Bırak sallamadan uyumasın. Ben emzik vermek istiyorum. Bırak öyle olsun
. Ben şimdi sünnet ettiricem. Sen moral ver. Sen teşvik et. Sen destek ol ama asla öyle yapma böyle yap deme. Annelik fıtridir. Kimse okulunu okumuyor. Bırak yaşayıp göreyim. Öfkem nazik tavsiye de bulunanlara değil. Öfkem tek doğru benim deyip karşı tarafa beceriksiz muamelesi yapanlara. Herkes sorgulasın kendini en nazik olduğunu düşünen de... Kimse çocuğuna kötü bakmak istemez. Mutlaka sorduğu tecrübesinden faydalandığı büyükleri vardır. Olmasa ya da gerek duysa sana da sorar. Sen kafanı yorma... Eğer çocuğa şiddet uygulamıyor. Çocuğun da gelişim geriliği yoksa be üstüne düşeni yapıyorsa sen bırak arkadaşım Allah yönlendirir onu...
Not: Bunları niye mi yazdım... az kalsın kendimi kötü anne sayıp kafayı yiyordum ki farkettim ben kötü değilim insanlar hoca Nasrettin fıkrası gibi... Buyrun arkadaşım ben bildiğimi yaparım. Allahın yardımı ile çok da güzel bakarım... Sen şurda ilerde konuş... Bundan sonra seni zor kafama takarım.
Noktasına virgülüne kadar katılıyorum arkadaşım :)
YanıtlaSil