Tam gün anne olmak

     Beni annem kimin için doğurdu. Hamuruma neler katıp yoğurdu. Annemi düşününce duygulanıyorum. içime tatlı bir yandan da acı bir ruh hali çöküyor. Kaç yaşında olursam olayım annemin yanında küçücük çocuğuyum. Bildiğimiz çocuk:) hayatın yükleri ağır gelmişse annemin yanında düşünmeme gerek yok. Benim yükümü alır geliyor.bu yazımın sonu nereye gidecek bilmiyorum. Fakat anneme bir yandanda acıyorum( gerçekten de zormuş anne olmak.)biz çocukları olmasaydı okulunu tamamlayıp kendi eline mesleğini alır mıydı. O zamanlar küçük yaşta evlenilirmiş. Ay benim annem evlendiğinde daha çocukmuş diyesim var. 18 yaş ne ki! İnsanın kanının deli deli aktığı yaş... Ve kucağında bir çocuk.

   Gerçekten çocuk insanı engelliyormu. Benim yüzümden vazgeçtiği eğitimleri oldu mu? Ona sorsam umrunda değil benim varlığım diğer isteklerini sollamış. Fakat öyle olmuyor. İnsan çocuğu varken de kendini geliştiremez mi. İşte burada karşımıza eş çıkıyor. Zamanın babaları ne kadar baba olabiliyorlar. Bir erkek baba olursa, anne de çocuğun çok güzel bir ilk öğretmeni olur. Kendini eğitir geliştirir ve çocuğunun zamanına göre yetiştirir. Günümüzün en büyük yaralarından bir tanesi erkeklerin baba olamayışı. Babalık eve sadece helal lokma getirmek olursa, anne olmak da sadece karnını doyurup elbiselerini temizlemek olarak algılanır. o zaman hayvan gibi yetiştirilen çocukların, insan gibi davranmalarını bekleyemeyiz. 

    Rabbimin vermiş olduğu 24 saat hem bana hem de bebeğim için yeter. Önemli olan kullanmayı öğrenmekte... Kendimizi geliştirdiğimiz kadar çocuğumuza yetebiliriz. Çocuk eğitimi dediğimiz şey kendimizi eğitmekten başka bir şey değil. Onlar bizim aynamız... Önceliklerimizi çok iyi belirlememiz gerekiyor. Ve artık kabul etmek gerekiyor bu dünya yolunda yalnız değiliz. Bizim ile yürüyen, büyüyen ve sorumlu tutulacağımız bir büyük insan, evimizin şerefli misafiri var. Çocuğumun olması bir nimetmiş. Farklı bir duyguymuş. Değişilmez ve takas yapılmayacak birşey. Binlerce şükür...

Yazımın başına dönecek olursam, sevgili annecim müslüman bir hanım olmayı, yaşamayı öğretmeye çalıştığın için çok teşekkür ederim. Senin hakkın ödenmez. Şu anda seni çok iyi anlıyorum. Seni çok çok çok ama çok seviyorum:)