Umut isigi
Umut isigi kitabini bir solukta okudum. Nasil bir anne! Diye hayret ettim. Cocugu icin bitmek tukenmeyen bir enerjiyle faydali olmaya calisiyor. Bencilce davranmiyor otistik olan baska cocuklara da kucak aciyor
. Okuma ogrenmeyi birakin kendi sahsi ihtiyaclarini goremez denilmesine ragmen bayan barnett bunu kesinlikle kabul etmiyor. Cocugunu kendisi yetistiriyor. Hedefi normal bir krese uyum saglayacak kapasiteye ulastirmak. Sonunda ne mi oluyor? Cocuk dâhi cikip 12 yasinda universiteye gitmis ustune bi de universiteli ogrencilere ders anlatir pozisyonunda oluyor. Sonra dusundum etrafima baktim. Cocuklarimizi hemen nasil da etiketliyoruz. Yaramaz, tembel, huysuz, daginik, basarisiz, istahsiz... Vs . bi de kitabin yazarina baktim uzman doktorlarin teshis koyup bundan hicbirsey olmaz dedigi cocuguna nasilda inanip gece gunduzune katip calistigina sahit oldum. Biz hâla kendimizi kandiralim. Cocuguma sacimi supurge ediyorum. Ama nafile bu cocuktan adam olmaz diyelim. Kizalim, bagiralim...
Anne dedigin iste boyle olmali! Herkes umidini kes diye soylese dahi her seferinde cocugu icin cirpinip ona yardimci olmali. Cocuguna inanmali...
Cocugumuzun yapamadiklari seyleri birakmanin zamani geldi. Yapmak istedikleri seylerde onlara destek olmaliyiz. Hangi kabiliyet uzere dogdu. Kabiliyetlerini inkisaf edip, parlatalim.
Haydi guzel anneler canlanalim. Cocugumuzu dusunup sukur secdesi yapalim. Kizdigimiz seyler ne ki! Bir gun hepsi gececek ve bize onlarla yasadigimiz anilarimiz kalacak:)
Yorumlar
Yorum Gönder