Romantik Hikaye Sevenler Buraya

           bu gece ilk  olduğu için sizinle bir hikayemi paylaşacağım. belki beğenirsiniz ;)

   Artık ‘nasılsın? ‘diye sormuyorsun dedim buğulanmış gözlerle sana bakarken.

Yordum mu seni sıkıldın mı benden?  Halbuki öyle olmadığını simandan okuyabiliyordum. Gözlerindeki bu şefkatli bakış.  Peki bu ilgisizliğin nedendi?  Gözyaşlarım her an özgürlüğüne kavuşabilirdi.

Sevmek ve özlemek beni serseme çeviriyor, ne yapacağımı bilmez haldeyim. Dağıldım, zihnimi toparlayamıyorum.

Duygular yorgun, hissiyat durgun, latifeler şaşkın bu benden. Sen âlemime dâhil olduğundan beri bir ben var anlayamadığım, dünyamın  rengini değiştirdin ve senle boyanıyor gönül alemi fakat sen  bu rengi tanıtmıyorsun bana,  başta ilginle şımartıp şimdi yokluğunla cezalandırıyor musun? Çok sinirliyim ama hala aynı mütebbessim çehreyle bakıyorsun ya sanki  beş yaşındaki çocuğum da ulaşılmazı istiyormuşum gibi. Çıldırtacak mısın? Sonra usulca bitti mi dedin.tüm hırçınlığımla hayır işte bitmedi! Dedim. Ama sen böyle bakarsan bana nasıl devam edebilirim ki konuşmaya dedim. Sen; artık sıra bende diyerek yavaşça çektin kendine doğru beni göz hizamda: bu kadar ilgi beklemesen, dünya senin etrafında dönmüyor dedin. sarsıldım. başım dönüyordu. emin misin dedim içimden.  her an yere kapaklanabilirdim,galiba titriyordum.aldırış etmeden devam ettin:ben yoğun bir adamım ilgilenmem gereken tek sen değilsin ki, sen fazla duygu yüklemişsin, anlamlandırmışsın ve bu kadar büyütmüş beni o küçücük yüreğine yük etmişsin. Ben sana ağır gelirim belki de her renk kendini tanıtmasa daha iyi. Yorma kendi’ dedin.

Ama sen o küçük dünyamın paha biçilmeziydin.yük mü dedin sevgime. Sevdanın büyük gelmesi de neymiş? Ezilseydim eğer ağır derdin de kendine yüreğimde muhabbetle büyüttüğüm neydi?

Tabi sen bunların hiçbirisi duymadan devam ettin, fakat aksine muhabbeti ziyadeleştirdiğinden haberin yoktu: sana yardım etmek istedim dedin, çok yoğun yaşıyorsun sana baş etmeyi öğretmek istedim, duyguların seni değil sen onları yönet istedim. dayanamadım ve neden ki neden umurunda diye çıkıştım. Sonuçta diğerlerinden ne farkım vardı, demi. Ve beni sersem eden o tavrını takınıp  yüzünde muzip gülüşünle: bu kez dedin sert kayaya çarptım. Konu sen olunca muhabbet profesyonelliğimin  önüne geçti.   Yanlış mı duyuyordum mukabelesiz değildi de sitem mi etmiştin?  Kızgındı , karışıktı ama seviyordu.

Şaşırdım. Daha biraz önce söyledikleri de neyin nesiydi o zaman? Kafamı karıştırıyorsun dedim.

Sende benim yeni olanımsın.acele etme zaman ver,dedin. Belki de zaman bize gösterecek ne ben ulaşılmazım ne desen…

Evet ne de ben ne . sanki acı çekiyormuşsun gibi bakıyordun .anlamıyorum

  Ne de yüreğin küçük! Aslıda  sevgin o kadar hissediliyor ki kolumu hala sıkmaya devam edersen sanırım yaşama tek kol devam edeceğim,dedin o an fark ettim ki omzunun az aşağısından öyle bir kavramışım ki.kıpkırmızı oldum

Ve şimdi şöyle yapalım dedin ne sen beklenti içerisinde ol çünkü bu beni üzer, ve ne de ben ilgisiz kalayım.aslında ilgisizlik değildi o seni anlama yolculuğunda yol uzundu!  Seni tahlil etmiyorum ama müşkül seni anlamak farklısın ve bu ilgimi çekmekten ziyade  cezp ediyordu seni bana…

 Artık git dedin,hava kararıyor merak ederim seni.sonra ansızın el çabukluğuyla  öyle bir sarıldın ki neye uğradığımı fark edemedim. Şimdi gidebilirsin artık sana bu akşamlık bu heyecan yeter derken ki o ukala tavrın. sesimi çıkarmadım. Haklıydın. Ne diyebilirdim ki.