Aynı Yağmurun Altında

YILIN İLK GÜNÜ :) yeni bir hikayeye buyrun...



Geçen yine gördüm seni . ellerin ceplerinde başın öne eğik düşüncelere dalmış gidiyordun.nerede görsem tanıyacağım o duruşun. Canım yandı. Ruhumun derinliklerinde bir yerlerde vardın işte hala. eksiktim ya bir parçam sendeydi.kim sökebilir ki seni oradan ben atamıyorsam.
Sonra yavaşça başını kaldırdın o an kalbimin ritmi bozuldu.ürperdim. beni görmüş olabilir miydin? Diye düşünürken aslında korkmama gerek olmadığını fark ettim çünkü sebep semadan süzülen tanelerdi.çok severdin yağmuru. Yağmur da yürümeyi.hani bi kere bardaktan boşanırcasına yağıyordu da  sıkıca  tutmuştun kollarımdan  gözlerin gözlerime kilit.
 demiştin ya
 şimdi milyonlarca meleğin huzurunda söz ver.
- hani yağmur damlalarını melekler indiriyordu ya-
. bu kalbe mühürlü bir ömür bu gönüle talip bir hayat.ve gözlerin sadece benim benliğimde kaybolacak söz mü?
Şimdi o yağmurların üzerinden onlarca yağmurlar yağdı geçti…
İçim yanıyor be.sevdiğimdin.inanmıştım ya sana .kalbimi kalbine mühürlemiştim.nasip mi kısmet mi hiç mi tercihlerimizin suçu yok
Sırılsıklam oldum. Sırılsıklam oldun. Sırılsıklam olduk.ama haberin yok.artık ayrı dünyaların insanlarıydık.nasıl böyle oldu.hala anlamıyorum.gerçi bi önemi de yok artık .yağmur da sanki kalbimin sesini duyuyormuşçasına nasıl da şiddetlendi.sanki kırgınlıklarımı üstüne yağdırıyordu.nefret etmiyordum senden fakat  geçmiyordu bu sızı.gerçek acının tarifi bu olmasa da sevdan acıtmıştı beni.nerden bilebilirdim ki  sözünde durmayacağını sözü veren ben bozan sen oldun.olsun seni sevmekte bulduğum huzurun o zamanlar tarifi yoktu.sarhoş misal dolanıyordum etrafta içmemiştim belki ama o hesaptı halim.seni sevmek bana iyi gelendi.ama şimdi zevalin-yokluğunun-verdiği bu ızdırabat.geçer miydi neler geçmedi ki bu mu geçmeyecek bu sızı da dinerdi elbet.
Yağmur yavaş yavaş sakinleşiyordu .yüzünde o tebessüm sanki günahlarından arınmışsın gibiydi. Bir gülüş bu kadar mı yakışırdı bi adama.adamlar ciddiyetin sembolüydu ama senin gülüşlerin …..
Ey tebessümü kalbime bayram olan!
Yani olandın…
 neyse artık gitmem gerekiyor.umarım bir daha karşılaşmayız.sönmek üzere olan koru alevlendirmenin ne manası vardı .sen sokağın bilinmezliğine doğru giderken ben kalbimin sokaklarında dolaşıyordum…
hoşça kal. Tebessümü  bayram olanım,kalbimin en gizli odalarının misafiri,gönlümün sahibi,yüreğime dokunanım  iyiki varsın
yani ,vardın..  eskiden…